Antoinette van den Koedijk
Ik ben Antoinette van den Koedijk, de manegehoudster van De Volte. Manege de Volte is door mij opgericht en de afgelopen jaren verder uitgebreid.
Ik ben geboren in Utrecht op 22 september 1965. Zolang ik het mij herinner ben ik al besmet met het paardenvirus en ik denk dat een dergelijk virus al bij je geboorte in je systeem zit. In de flat waar ik woonde, Hooggraven, waren immers geen paarden te zien. En in mijn familie zaten ook geen paardenmensen. De eerste jaren van mijn leven was ik erg druk om met lego vast stallen te bouwen en die te vullen met allerlei dieren. Eigenlijk net als nu. Toen ik 12 jaar oud was, verhuisden wij naar Nieuwegein en mocht ik eindelijk op paardrijden. En dat hebben mijn ouders geweten. Het voordeel was wel dat zij altijd wisten waar ik was. En wanneer ik (te) laat thuis kwam, konden zij er ook van uit gaan dat ik toch even via de manege ging. Ik had de eerste jaren les bij manege de IJsselsprong.
Nadat ik met de nodige afleiding eindelijk de havo had afgerond, ben ik gelijk gaan werken. Want ik wilde niets liever dan zo snel mogelijk een paard kopen. Het eerste paard kwam nadat ik een jaar bij de Rabobank had gewerkt. Hij heette Ravir en was al jaren mijn lievelings paard op de manege. Een heel goede aankoop was dat echter niet en ik heb maar een jaar plezier van hem gehad. In 1998 ging ik verhuizen naar de Noord IIsseldijk 10A. Ik kon een stukje weiland kopen met een paar stallen en een kleine buitenbak van 15 bij 30 meter. Al snel waren de stallen gevuld met wat merries en kort daarna natuurlijk ook veulens. Ik kocht 2 pony’s Josca en Fury en zette een advertentie voor paardrijlessen. Dat ging als een trein en binnen anderhalf jaar zei ik de bank vaarwel en ben ik mij op de manege gaan storten. De Volte startte officieel op 6 april 1991. In 1992 verruilde ik de kleine buitenbak voor een van de officiëlle maat: 20 x 40 meter. Wat een vooruitgang! Vooral in de eerste jaren was ik niet alleen druk met lesgeven, maar met paarden fokken, opfokken, beleren, op de wedstrijd uitbrengen, keuringsklaar maken en verkopen. Mijn eigen ontwikkeling ging ook verder en ik kwam er achter dat de combinatie van rijles geven en fokken voor mij niet goed voelde. Dus gooide ik het roer om. Ik stopte met de fokkerij en richtte mij volledig op de manege en de ontwikkeling daarvan.
In mei 2000 kwam de volgende mijlpaal. De eerste heipaal van de binnenbak. Vanaf dat jaar geen natte, verkouden paarden en paarden met mok meer. Alle lessen konden gewoon doorgaan en in de winter was het een stuk prettiger om les te geven. De jaren erna werd ook het aantal pensionpaarden afgebouwd. Langzamerhand werden alle stallen gevuld met Volte paarden en pony’s. Een stevige burn out in 2004 zorgde ervoor dat ik nog een keer het roer om moest gooien. Door de jaren heen was ik gewend geraakt om gewoon alles zelf te doen, maar wanneer je meer dan 15 paarden hebt, wordt dat eigenlijk een onmogelijke opgave. Ik had tijd om een en ander goed te overdenken. Er kwamen medewerkers bij! Inmiddels is mijn team uitgebreid met een vaste groep gediplomeerde instructrices en zeer betrokken stalmedewerkers. En voor mij? Er blijft nog genoeg te doen over. Ik werk alle fronten mee, maar wel in mate. Een manege is en blijft natuurlijk 7 dagen in de week werken, maar er is nu meer ruimte voor mijzelf. Gewoon overdag een uurtje rijden in plaats van om 10 uur s’avonds na een avond lesgeven. En weken van 60 à 70 uur, daar knapt ook niemand van op. Wanneer ik nu een dagje weg wil, staat er een goed ingewerkt team, zodat ik zonder zorgen de boel kan achterlaten. Wat er nog te wachten staat voor de toekomst dat is natuurlijk niet te voorzien, maar ik ga door op de weg die ik ben ingeslagen. Elke dag ga ik aan het werk met veel, heel veel plezier!!!
De honden
Op een manege horen natuurlijk ook honden. Bij de Volte zijn er twee fraaie exemplaren te vinden: Michael en Ziva.
Deugniet Michael is een Zwitserse Witte herder geboren op 3 juli 2011. Michael zit de hele dag boordevol energie en staat graag met zijn witte neus vooraan en wil niets missen van wat er op de manege gebeurd. Hij is evenals zijn huisgenoot Ziva dol op mensen en kinderen maar is in zijn uiting daarvan nogal eens wat onstuiming. Dit ras is gefokt om zijn vriendelijkheid naar mensen en dit is ook de reden dat er een witte herder op de manege woont. Want hij loopt natuurlijk vaak rond met lekkere modderpoten. Michael is de eerste hond met wie Antoinette op cursus is gegaan. Hij is inmiddels bezig mijn zijn derde cursus op de hondenschool. Omdat hij een fraai exemplaar is in de ogen van de rasvereniging heeft hij op de keuring in Nieuwegein een beoordeling “uitmuntend” gekregen. Inmiddels heeft hij ook al een workshop “voorbrengen” gevolgd samen met zijn baas.